Bir yapon olaraq fikirləşirəm ki, bu hal azadlığa ziddir. — 日本人として私が思うのは､ この状況は自由からは程遠いということです。
Lakin bir az fikirləşdikdən sonra bu nəticəyə gəldilər ki, ... — しかし､ 少し考えた後､ 彼らは以下の結論に達した。
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
fikirləşmə — «Fikirləşmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fikirləşmək — f. 1. Bir şey və ya iş haqqında düşünmək, götür qoy etmək, ölçübbiçmək. Bir qədər fikirləş, sonra cavab ver. Bu barədə yaxşı fikirləşmək lazımdır. – Əhməd tacirbaşı bir az fikirləşdi, o, necə deyərlər, ölçdü biçdi, götürdü qoydu, axırda razı olub … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müğmidül’əfkar — ə. «fikirlərin qayçısı» fikirləri ayıran … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bədahətən — ə. fikirləşmədən, birdən birə, hazırlaşmadan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fikrən — ə. fikirlə, fikirdə tutularaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iqtirah — ə. fikirləşmədən və bədahətən şeir və s. söyləmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
zənnü inkar — ə. fikirləşib inkar etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fikir — is. <ər.> 1. Düşünmə, düşüncə, təfəkkür; təfəkkür prosesi. 2. Niyyət, məqsəd, məram. Fikrini başa düşmək. Fikrini anlatmaq. Getmək fikrindən daşınmaq. – <Süleyman:> Yaxşı, xala, bəs sənin fikrin? Ü. H.. Qızın fikrində bunların heç… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşünmək — f. 1. Bir şeyin haqqında fikirləşmək; fikir etmək. Gələcəyini düşünmək. Sabahı düşünmək. – Ömrün varlığını izləyən şair; Bu günə dair; Nə isə düşünürdü haman salonda. S. V.. // Fikirləşib aramaq, fikirləşib tapmağa çalışmaq. Bir çarə düşünmək.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
